Appels met peren vergelijken?

De schoolleider als ondernemer. Een rol die zeker bij mij past. Ik zoek naar mogelijkheden om samenwerkingsverbanden aan te gaan met diverse partners buiten het onderwijsveld. Kan erg genieten van projecten die succesvol zijn. Met bovenmatige interesse kijk ik naar succesvolle commerciële bedrijven. Hoe krijgen zij het toch voor elkaar om succesvol te zijn en te blijven? Dit intrigeert mij enorm en besef dat ik als schoolleider ook een wezenlijke rol speel om de school naar een hoger (professioneel) niveau te tillen. Innovatief zijn betekent per definitie niet dat je zelf voortdurend het wiel moet uitvinden. Ik ben van mening dat succesfactoren ook simpelweg te vinden zijn in de directe omgeving. Goed je ogen en oren openhouden en kijken of iets bruikbaar is voor de eigen organisatie. Kun je je als non-profit organisatie conformeren aan commerciële uitgangspunten om het onderwijs sterker te maken? Wat kun je leren van commerciële bedrijven en wat is hier bruikbaar van? Ik heb hier echter nooit gedegen onderzoek naar gedaan. Deze week heb ik bij een gezinsuitstapje aan 'KidZcity' in Utrecht een ondernemersbril opgezet en een vergelijking trachten te maken met mijn eigen school. Het werd een interessante zoektocht voor mij. Geïnteresseerde medestudenten vinden deze voorstudie in de MLE dropbox van mij. (mapje onderzoek) Ik wil deze voorstudie gaan koppelen aan een onderzoeksvraag en passende reviews. Uiteraard moet deze onderzoeksvraag verfijnd en verkleind worden. Met het uiteindelijke resultaat wil ik mijzelf in de rol van ondernemer verder praktisch ontwikkelen. Marcoen moet hier de vruchten van gaan plukken! Verder deze ochtend mij verdiept in diverse OESO scenario's en de materie op mij laten inwerken. Wat betekent dit voor mij als schoolleider en wat staat het onderwijs eigenlijk te wachten de komende 20 jaren? Ik ben er nog niet aan uit en leg deze puzzel nog even opzij. Duurzaamheid, trends en allerlei mogelijkheden om de leerKRACHT beter te laten worden. Een principe waar ik zeker voorstander van ben. Maar.... Dit betekent voor mij als schoolleider ook het nodige! "Kom dus uit die luie stoel directeur en ga met gezwinde spoed aan de slag!" Hoezo lui? ik kan een glimlach niet onderdrukken. Wat heb ik toch een prachtig beroep! Iedere dag staan de uitdagingen voor mij in de rij. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen en stroop mijn mouwen nog maar eens op. (Ook tijdens mijn herfstvakantie!:)

Niet storen!

Wanneer en waarom wil een schoolleider eigenlijk niet gestoord worden? Tsja, ik kan meteen wel wat oplepelen zonder hier lang over na te hoeven denken. In alle rust je gedachten ordenen op zoek naar een zuivere, objectieve onderzoeksvraag zonder al te veel interpretaties. MLE zit al duidelijk in mijn systeem merk ik... Of een ingewikkeld beleidsstuk fabriceren waarvan de inhoud nog net leesbaar is voor een professional. Roostertjes opstellen voor klassenbezoeken & evaluaties bijvoorbeeld. De factor tijd is hierbij van levensbelang. Over tijd gesproken, hoeveel tijd ben ik als schoolleider kwijt als ik met mensen in gesprek ga? Van begeleider, naar beheerder, via de ondernemer terug naar de onderwijskundig leider. En voila! De cirkel is weer rond. Kun je alleen weer in discussie gaan over de hoeveelheid tijd die je stopt bij de diverse rollen. Daar zijn de geleerden het nog niet helemaal over eens met elkaar, heb ik gisteren geleerd. Hoe houdbaar is een gemaakte afspraak eigenlijk? Ik blader door mijn statige dikke paarskleurige schoolleidersagenda en constateer dat er deze week nog veel gepraat moet worden. En toch.... Ondanks de vele 'laat mij nu maar even met rust!' momenten, heb ik echt geen behoeft aan een 'niet storen' bordje op mijn deur. Ik wil er namelijk gewoon ZIJN voor alle mensen. En dat is echt af en toe bepaald geen sinecure! Altijd en overal bereikbaar zijn onder kantooruren, is een ware uitdaging! Maar... Het past wel helemaal bij mij als persoon. Kwestie van schakelen en flexibel kunnen en willen zijn. Ik hou namelijk helemaal niet van gesloten deuren, geen ramen en mensen die zich op één of andere manier verstoppen in een gebouw. Laat mij als schoolleider maar lekker zichtbaar zijn en vooral toegankelijk. Ook voor de leerlingen! De één stapt, na heel bescheiden geklopt te hebben op de (open!) deur mijn kantoor voorzichtig en behoedzaam binnen, de ander stormt net niet mijn comfortzone binnen om enthousiast iets mee te delen! Geweldig, hoe open en spontaan kinderen kunnen zijn! Kunnen wij als volwassenen nog een voorbeeld aan nemen. Gisteren wederom een leerzame MLE dag mogen beleven samen met mijn studiegenoten. De diversiteit aan gastdocenten maken een studiedag vaak tot een leerfeestje zonder weerga! Gedane uitspraken over allerlei leertheorieën triggeren mij enorm en laten mij als schoolleider nadenken over mijn eigen werksituatie. Mooi ook om te horen en te zien wat dit met andere studiegenoten doet. Op zoek naar kennis en vaardigheden om jezelf te blijven ontwikkelen. Al luisterend naar het verhaal over 'onderzoek doen' kwam ik er al snel achter dat dit voor mij nog een hele kluif gaat worden. Een probleemstelling binnen de organisatie is snel te onderkennen, maar hier een juiste onderzoeksvraag bij vinden in combinatie met het juiste instrument zal nog een aardige zoektocht gaan worden. Zakelijk schrijven, zuiver, zo objectief mogelijk waarbij interpretaties uit den boze zijn. Ik ben juist een liefhebber van creatief schrijven, boordevol interpretaties, veronderstellingen en aannames... Wordt dus nog een interessante uitdaging! Eerst maar even mij gaan verdiepen in enkele aangereikte onderwijsmodellen. Wat zie ik hiervan terug op mijn eigen school en wat kan ik ermee? Diverse gedachten dwarrelen door mijn hoofd en ik staar nu naar de open deur van mijn kantoor. Zie je wel! Ik heb helemaal geen 'niet storen' bordje nodig. Terwijl ik dit schrijf zijn er al enkele collega's langs geweest. Laten we het maar zo houden want daar voel ik mij als schoolleider nu eenmaal het prettigst bij! Even kijken, ga ik hierna vandaag nog iets ondernemen, beheren, begeleiden of onderwijskundig leiden? Ik kies in alle wijsheid voor het laatste nu....

Chaos!

Hoeveel is het waard om 120 kilometer op en neer te rijden voor een half uurgesprek? In eerste instantie zou ik zeggen: das wel heel veel benzine en tijd voor een gesprekje! Op deze zonnige zelfstudiedag rij ik eerst langs de Rietgors om mijn studiemaatje Sebastiaan (Spitje) op te halen. En dan is binnenkomen in een gebouw met diverse organisaties een hele uitdaging. De bellen en namen flitsen aan mij voorbij. Trek vervolgens wanhopig aan ieder belletje maar de verwachte reactie blijft uit. Ik zie een camara hangen en vraag mij oprecht af of mijn stoere zonnebril iets teveel afschrikt om mij binnen te laten... Veiligheid staat immers voorop. Een gedienstige collega van de Rietgors die aan komt lopen laat mij, na de gezonde achterdocht vragen van wie ik eigenlijk ben en wat ik hier zoek?, binnen en leidt mij naar de residentie van mijn collega. Een riant kantoor is zijn onderkomen met als uitzicht alle landen van de wereld. (behang) Ik zou als schoolleider alleen maar gaan dagdromen als ik al die mooie plekjes op ons wereldbolletje voortdurend zou zien, maar dit terzijde. Fris en fruitig stapt mijn studiemaatje Sebastiaan (Spitje)vervolgens mijn Zafira in zodat we naar 'good old' Eindhoven kunnen afreizen. Onderweg hebben wij de spreekwoordelijke 'Delta-koetjes' de revue laten passeren. Mooi altijd om van elkaar te horen hoe wij nu als schoolleiders in ons vak staanen bezig zijn met heel veel dingen.(lees problemen) Je kunt dit zien als een soort reflectie/intervisiemomenten, waardevol en leuk om te voeren. Op tijd komen we aan bij het Fontysgebouw en mijn parkeerpas (VIP) doet het weer! Voor de deur kan ik parkeren en niet veel later zitten we braaf op een antieke teakhoutenbankje te wachten op het gesprek. Ik mag als eerste in gesprek en het blijkt dat je in een half uur tijd toch veel kunt vertellen! Een eerste kennismaking en gesproken over de studie, beweegredenen, thuissituatie en verwachtingen. Opvallend genoeg komt het woord chaos om de hoek zeilen. Ik hoopte op meer inzicht maar krijg te horen dat er nog meer chaos gecreërd zal gaan worden in de MLE studie. Euh.... Daar moet ik het maar mee doen en bedank studiebegeleider Bert dan ook voor het vermenigvuldigen van genoemde chaos in een half uur! :) Juist ja, ik ga mijn best doen om te ordenen en mijzelf sturing te geven in dit leerproces! Nadat ook Sebastiaan onderworpen is aan een half uurtje chaos rijden we tevreden terug naar Oosterhout. Terugkomend op mijn vraag aan het begin van deze blog: Het was het zeker waard om onze studiebegeleider te ontmoeten, ondanks de beperkte tijd. Wat leer ik nu hiervan? Niets is wat het lijkt en het zit 'm ook vaak in de kleine dingen. Details doen er ook toe. (bewegwijzering MLE gesprek bijvoorbeeld) Je moet moeite doen om iets voor elkaar te krijgen. Dus niet blijven afwachten en hopen dat iets vanzelf gebeurt of verandert. Je bent regisseur van je eigen leven en maak gebruik van de exepertise/kennis van anderen. Je hoeft niet altijd zelf het wiel uit te vinden! En.... na chaos kun je pas gaan ordenen! ps: Mijn reflectieverslag heb ik in mijn dropbox gezet. (Voor alle MLE studenten)