Chaos!

Hoeveel is het waard om 120 kilometer op en neer te rijden voor een half uurgesprek? In eerste instantie zou ik zeggen: das wel heel veel benzine en tijd voor een gesprekje! Op deze zonnige zelfstudiedag rij ik eerst langs de Rietgors om mijn studiemaatje Sebastiaan (Spitje) op te halen. En dan is binnenkomen in een gebouw met diverse organisaties een hele uitdaging. De bellen en namen flitsen aan mij voorbij. Trek vervolgens wanhopig aan ieder belletje maar de verwachte reactie blijft uit. Ik zie een camara hangen en vraag mij oprecht af of mijn stoere zonnebril iets teveel afschrikt om mij binnen te laten... Veiligheid staat immers voorop. Een gedienstige collega van de Rietgors die aan komt lopen laat mij, na de gezonde achterdocht vragen van wie ik eigenlijk ben en wat ik hier zoek?, binnen en leidt mij naar de residentie van mijn collega. Een riant kantoor is zijn onderkomen met als uitzicht alle landen van de wereld. (behang) Ik zou als schoolleider alleen maar gaan dagdromen als ik al die mooie plekjes op ons wereldbolletje voortdurend zou zien, maar dit terzijde. Fris en fruitig stapt mijn studiemaatje Sebastiaan (Spitje)vervolgens mijn Zafira in zodat we naar 'good old' Eindhoven kunnen afreizen. Onderweg hebben wij de spreekwoordelijke 'Delta-koetjes' de revue laten passeren. Mooi altijd om van elkaar te horen hoe wij nu als schoolleiders in ons vak staanen bezig zijn met heel veel dingen.(lees problemen) Je kunt dit zien als een soort reflectie/intervisiemomenten, waardevol en leuk om te voeren. Op tijd komen we aan bij het Fontysgebouw en mijn parkeerpas (VIP) doet het weer! Voor de deur kan ik parkeren en niet veel later zitten we braaf op een antieke teakhoutenbankje te wachten op het gesprek. Ik mag als eerste in gesprek en het blijkt dat je in een half uur tijd toch veel kunt vertellen! Een eerste kennismaking en gesproken over de studie, beweegredenen, thuissituatie en verwachtingen. Opvallend genoeg komt het woord chaos om de hoek zeilen. Ik hoopte op meer inzicht maar krijg te horen dat er nog meer chaos gecreërd zal gaan worden in de MLE studie. Euh.... Daar moet ik het maar mee doen en bedank studiebegeleider Bert dan ook voor het vermenigvuldigen van genoemde chaos in een half uur! :) Juist ja, ik ga mijn best doen om te ordenen en mijzelf sturing te geven in dit leerproces! Nadat ook Sebastiaan onderworpen is aan een half uurtje chaos rijden we tevreden terug naar Oosterhout. Terugkomend op mijn vraag aan het begin van deze blog: Het was het zeker waard om onze studiebegeleider te ontmoeten, ondanks de beperkte tijd. Wat leer ik nu hiervan? Niets is wat het lijkt en het zit 'm ook vaak in de kleine dingen. Details doen er ook toe. (bewegwijzering MLE gesprek bijvoorbeeld) Je moet moeite doen om iets voor elkaar te krijgen. Dus niet blijven afwachten en hopen dat iets vanzelf gebeurt of verandert. Je bent regisseur van je eigen leven en maak gebruik van de exepertise/kennis van anderen. Je hoeft niet altijd zelf het wiel uit te vinden! En.... na chaos kun je pas gaan ordenen! ps: Mijn reflectieverslag heb ik in mijn dropbox gezet. (Voor alle MLE studenten)