Less is more!

De kunst van het weglaten is een vak apart! Zeker als je geneigd bent om, zoals ik, veel woorden te gebruiken op schrift alswel in woord. De zorgvuldig gekozen woorden bij onderdeel B (het praktijk gerichte onderzoek)dienen vrij van plagiaat te zijn, weerlegd in een logische redeneerlijn. Zuiver, zakelijk en to the point. Geen prietpraat, of zwabberende persoonlijke beweringen die geënt zijn op toevallig vernomen geruchten in onderwijsland. Niets van dit alles. Het gaat hier om een objectieve beschrijving van een zelf aangedragen probleemstelling in relatie tot een eigen ontworpen onderzoeksvraag. De bouwstenen van het organisatiemodel van Knoster zijn op zich genomen helder en seperaat te onderscheiden. Echter... Bij het schrijven van mijn onderdeel B, ervaar ik steeds meer verbindingen, invloeden en samenhang. De ene bouwsteen grijpt over in de ander en vica versa. In mijn redeneerlijn heb ik in mijn enthousiasme veel (lees een hele hoop!) concepten benoemd en beschreven. Tevergeefs speurend naar een wetenschappelijke onderbouwing middels literatuurverwijzingen om mijn beweringen kracht bij te zetten. Ik typ er vrolijk op los maar merk steeds meer dat ik teveel zijpaden betreed en afslagen mis om beknopt te kunnen blijven bij dit onderwerp. De feedback van vakdocent Henderijn heeft mij zeker op weg geholpen. Voorzichtig gaf zij aan dat er wellicht teveel concepten uitgewerkt zijn door mij. Verplicht keuzes maken dus, iets wat ik niet zo graag doe... Ik worstel met de tekst, schrap, voeg toe, schrap weer, worstel weer en denk veel na. Op de één of andere manier krijg ik nog niet de gewenste inhoud op papier. Een nieuw fenomeen voor mij. Ik kan in knowtime ellenlange teksten produceren met veel creatieve kwinkslagen, doordrenkt met bochtige (bij)zinnen die uiteindelijk allemaal samenkomen in een logisch verband. Schrijven is leuk en voel mij dan ook als een vis in het water als er weer 'iets bijzonders'op papier gezet moet worden. Van journalist tot schrijver worden, dat is waar ik van droomde als kleine jongen. Verwonderend kijkend naar de wereld om mij heen. Mijn kracht is tevens mijn grootste blokkade! (Lees valkuil) Ik gebruik mijn andere kwaliteit: nuchter zaken in perspectief plaatsen en besef dat ik deze tak van sport langzaamaan moet gaan leren beheersen. Het tijdsaspect wordt de grootste tegenstander voor mij. Hoewel? Als de druk op mij wordt opgehoogd, presteer ik juist steeds beter. De bedreiging dus omgezet in een kans, zo ben ik dan ook wel weer. Onderdeel B van de paper heeft nog (lang) niet de gewenste inhoud gekregen die ik mij vooraf gewenst had. Mijn praktische instelling (te weinig theorie aan de praktijk koppelen) in combinatie met mijn creatieve schrijfstijl zijn de grootste boosdoeners. Veel blijven oefenen dus en stapje voor stapje naar de gewenste finishlijn schuivelen, stappen, strompelen of... huppelen! Ik heb nog even de tijd en besef dat dit allemaal bij het leerproces hoort. Morgenmiddag hoop ik weer gerichte feedback te krijgen op al mijn vragen. Leuk om mijn studiegenoten weer te ontmoeten, dat is zeker!:) Ook dat inspireert mijn leerproces in hoge mate!