Hide and Seek!

Verstoppertje spelen. In mijn kinderjaren was dit, naast uiteraard het voetballen, een favoriete bezigheid om vooral buiten te doen. Jezelf onzichtbaar maken voor een ander en maar hopen dat je dan niet ontdekt werd! Ongemerkt jezelf naar de 'buutvrij' plek dirigeren en constateren dat je echt onzichtbaar bent geweest. Het ware overwinningsgevoel kwam dan in mij naar boven, wat ieder van ons wel herkent. Om dit te realiseren moest je dus als kind van te voren wel duidelijk weten waar je jezelf ging verstoppen en hoe je hierna ongemerkt naar de buutplek kon komen. Een link met de 7 eigenschappen van Effectief leiderschap door Covey is nu snel gemaakt: 'Begin with the end in mind'. Waar wil ik heen in mijn leven en heb ik nu als schoolleider een duidelijk beeld voor ogen wat mijn bestemming gaat worden? Het stipje op de horizon bewust neerzetten en nadenken wat dit voor mijzelf als schoolleider betekent, maar ook voor mijn collega's en de organisatie. Mijzelf verschuilen in een kliko (een schone gelukkig) levert even plezier op maar maakt snel plaats voor een ongemakkelijk keurslijf in een veel te donkere ruimte. Ik wil juist gezien worden en daarvoor moet ik in beweging komen. Proactief handelen dus en dat kan alleen maar als ik zelf hier iets mee ga doen. Mijn eigen leven geef ik (mede)zelf vorm en stap volgens Covey van afhankelijkheid naar onafhankelijkheid om vervolgens door te gaan naar wederzijdse afhankelijkheid. Als schoolleider dus continu blijven werken om het eind goed in gedachten te blijven houden. Daar worstel ik nogal eens mee. Het vizier scherp houden en het stipje aan de horizon blijven volgen. Eerst dus de overwinning op mijzelf realiseren alvorens die met de omgeving te gaan ondervinden op dit vlak. Een andere eigenschap door Covey gesteld vond ik voor mijzelf als schoolleider ook herkenbaar: 'Seek first to understand, then to be understood'. Begrijp ik nou werkelijk de ander om ons gezamenlijk probleem op te lossen? Laatst zei een collega tegen mij:"het is fijn dat je deur altijd openstaat en dat je spontaan tijd vrij maakt voor mij om naar mijn probleem te luisteren, alleen... ik kan niet altijd het hele verhaal vertellen omdat je vaak al zelf op het laatst met praktische oplossingen komt aandragen!" Nadat deze opmerking bij mij geland was (Roger, kopy that) kwam ik er achter dat ik inderdaad de neiging heb om snel zaken op te lossen zonder meteen het hele verhaal (klaarblijkelijk) eerst volledig te aanhoren. Stukje ongeduld misschien of denk ik dat ik de ander al goed begrijp? De opmerking zette mij aan het denken en daarom ook met mijzelf afgesproken om eerst goed de tijd te nemen om een voorgelegd probleem vanuit meerdere invalshoeken te benaderen. Je hebt tenslotte het meeste invloed op je eigen gedrag. Begrijp ik als schoolleider nu echt waar het over gaat wat de ander tegen mij zegt? Mooie bewustwording dus dankzij deze collega en de theorie van Covey! Ik tuur naar mijn beeldscherm en zie opeens een bijzondere formule: 'E = MC2' Energy = Mission x Character x Competence. Intuïtief pak ik een note paper en schrijf dit op om deze formule vervolgens links bovenaan mijn beeldscherm te plakken. Zie zo, een formule om dagelijks te bekijken. Wetenschappelijk is immers vastgesteld dat als je iets dagelijks visualiseert dit ook gaat beklijven op termijn. Mooi, deze wetenschap geeft mij als schoolleider genoeg reden om dagelijks echt zichtbaar te zijn. Het verstoppertje spelen (in een kliko) laat ik voor nu maar even aan mij voorbij gaan....:) #jeugdsentiment