Met hoofd, HART en handen!

Theory U

Het gevonden beeld op de campus van de TU is treffend als ik de vergelijking maak met de aangereikte theory U. De afkorting TU rechtsonder het beeld is een detail. Het beeld laat zien dat hoofd, hart en handen ertoe doen. Zelfs in letterlijke zin. Deze organische manier van denken komt van binnenuit bij alle betrokkenen. De intrinsieke motivatie om via een open mind, -heart en - will te komen tot een wezenlijke verandering vanuit jezelf. De koppeling met mijn onderzoek is die van systeem denken naar systematisch denken. Een stap verder dus in het denkproces. Het maakt mij als schoolleider bewust van het feit dat 'het zijn' van elk kind op school ook de nodige aandacht moet verdienen. Aan dit aspect wordt niet altijd zichtbaar gewerkt. De gevaren die om de hoek liggen zijn zeker herkenbaar: oordelen en bekritiseren, cynisch zijn en afstand houden, vanuit angst acteren en je hart niet volgen. Negatieve gevoelens en gedachtes dus om je ware ik  niet altijd naar boven te halen. Het toepassen van Theory U in de praktijk is vanuit de positieve psychologie bezien een innovatieve stroming die uitgaat van de mensen zelf. Mijn positieve kijk op de wereld om mij heen kan ik versterken door ook de innerlijke krachten aan te boren bij mijn collega's. Deze bewustwording geeft mij een nieuw inzicht. Niet altijd meteen uitgaan van eigen praktische oplossingen maar durven loslaten. Durven om te dromen en geloven in het stipje op de horizon. Onmogelijkheden opzoeken die wellicht mijn denkproces in menig aspect kan veranderen. Om de cirkel rond te maken: ook in de technologische wereld gelooft men nu nog in het onmogelijke. De drang om een (kunst)hart te ontwikkelen wat zichzelf beter kan maken. De weg naar dit doel geeft ongetwijfeld nieuwe inzichten en mogelijkheden. Ook al wordt dit doel misschien nooit behaald, de resultaten van dit denkproces levert nieuwe technologische ideeën en opvattingen op die betekenisvol (kunnen) zijn voor de toekomst. Ook in het onderwijs kan het loslaten van bestaande structuren en denkpatronen, het inzicht op leerstijlen, ontplooiing, skills en vaardigheden veranderen voor alle betrokkenen. Stoppen met oordelen dus, maar eerst luisteren, kijken en voelen! Stel jezelf kwetsbaar op en toon empathie in de ander. Er zal een nieuwe wereld voor je open gaan... :)

Noviteit

Vanavond heeft een collega samen met een gescheiden ouder een noviteit bedacht om in gesprek te gaan bij de rapportbespreking. Wat wil het geval? De afstand tussen beide gescheiden ouders is ongeveer 2 uur rijden. Tel erbij op dat je ook weer huiswaarts keert dan komt de teller te staan op 4 uur. Zet dit af tegen het feit dat het hier om een 10-minutengesprek gaat, dan kun je je bedenken dat de bewuste ouder verstek laat gaan.

Hoe heeft mijn collega dit opgelost samen met de ouder die wel in de buurt woont van de school? De smartphone van de betreffende ouder is erbij gehaald en strategisch weggezet om een juist beeld van beide aanwezigen in het leslokaal te krijgen. Via facetime was er een rechtstreeks contact mogelijk en konden beide ouders samen met de collega de dialoog aangaan.

Briljante vondst derhalve en zeker de moeite waard om bij gescheiden ouders op afstand te gaan gebruiken! Dit wilde ik even met jullie delen.

Leithwood

       De schooleider fungeert als rolmodel in lijn met de waarden en doelen van de school

Providing an appropriate model. Effective school leaders set examples for staff and others to follow that are

consistent with the school’s values and goals. By modelling desired dispositions and actions, leaders enhance others’ beliefs about their own capacities and their enthusiasm for change.

Leithwood 2003

Vol inspiratie verlaten wij de eerste MLE studiedag van leerlijn 4 (mensen ontwikkelen) en sluiten af met de volgende opbrengst:

Enige discrepantie met de aangeboden leertheorie is zichtbaar. Voor alle duidelijkheid: een geheel op eigen kosten te verwijderen wielklem is ons bespaard gebleven. Overigens, ik zat zelf niet achter het stuur en heb mijn chauffeur S.S. die bewuste ochtend nog gewezen op het strenge parkeerbeleid van Fontys. (waarvan akte)

De moraal van dit verhaal: Een schoolleider dient te allen tijde bewust te zijn van zijn rolmodel!
Met dit in ons achterhoofd hebbende keerden wij geheel foutloos conform de huidige opgestelde verkeersregels anno 2014 huiswaarts richting Oosterhout.

Hallo MLE wereld!

De afgelopen 7 weken zijn op de werkvloer zeer intensief geweest. (Zie probleemanalyse en plan van aanpak in de dropbox, mapje evidence leerlijn 3) De studie dus op een zeer laag pitje gezet en low profile de zaken tijdelijk geparkeerd. Aangezien ik nu weer in de mogelijkheid ben om de MLE opleiding te omarmen open ik niets vermoedend de blogpagina van inie minie. (Beelden uit Sesamstraat doemen op in mijn hoofd) Ik scan globaal de inhoud en zie tot mijn schrik dat ik bijna uit de top tien gegooid ben van de bloggende medestudenten om verse inhoud te geven aan mijn eigen blogervaringen. Ik word even stil als ik zie dat het al een maand geleden is dat ik enig teken van  MLE leven heb gegeven. Een week niet geblogd is een maand niet geleefd. Oei, dan zou ik als schoolleider nu al in staat van ontbinding zijn.... :( Maar, niet getreurd. Ik lees dat Leithwood (2003) in zijn pleidooi over de rol van de schoolleider in relatie tot mensen ontwikkelen, schrijft dat het geven van individuele en collectieve ondersteuning een belangrijke voorwaarde is. Evidence verzameld voor het feit dat ik alle dagen aanwezig ben geweest op school in deze ietwat hectische tijd. (plastisch uitgedrukt) Mijn aanwezigheid is dus zeker legitiem geweest. Mijn divergente geest zegt mij het volgende: Een maand niet geblogd, dat zijn 4 weken, of 31 dagen (oktober) of 744 uur of 44.640 minuten of 2.678.400 tellen. Jeetje, nu wordt het geheel wel enorm zeg! Even in perspectief plaatsen: Een man wordt gemiddeld 75 jaar oud. Dit zijn omgerekend 2.410.560.000 tellen. Procentueel heb ik dus nu 0,1 % niet geblogd in mijn leven. Mijn convergente geest stelt mij nu weer gerust. Het leed valt te overzien. Kijkend naar de blogpagina van MLE valt mij op dat de maker ervan nogal wat psychologische trucjes heeft toegepast voor de gebruikers. Het begint al met de teller links bovenaan die aangeeft dat er inmiddels al 14.190 bezoekjes zijn geregistreerd. Die nu roept naar mij: "Hoeveel keer hiervan komen voor jouw rekening?"  Euh... Als je dit nu afzet tegen de huidige 13 deelnemers, dan kom je toch op een respectabel aantal keer. (Stiekem eigenlijk best wel veel, niet dan?) Ook de positie van de blogs bij de studenten geeft veel aan. Met een nieuwe blog sta je meteen bovenaan de lijst. Dat voelt goed en maakt je trots. ik zie dan ook regelmatig een enkele MLE student met de borst vooruit de Fontys academie verlaten. Even geblogd tussen de boeiende aangeboden leerstof en voila! Je staat weer bovenaan. De exacte plaats binnen het geheel doet er gewoon toe en zeg je onbewust: "Kijk, ik ben gewoon zeer actief!" Het plaatsen in tijd onder elke blogdeelnemer geeft ook de nodige stress. Hoe langer het duurt om iets vers te plaatsen, hoe duidelijker wordt het dat je de blog echt niet meer aanraakt. Minuten worden uren, uren worden dagen en dagen worden maanden en maanden worden jaren... Pure psychologie dus en om dit te voorkomen is het noodzakelijk om tot actie over te gaan. Slimme zet van de maker! Ik zou eigenlijk wel eens willen weten wie nu mijn blogs leest en hoeveel mensen dit zijn. Misschien kan de maker van de MLE blog ook een tellertje per deelnemer aanmaken, en helemaal mooi, ook de naam van de bezoeker vermelden. Over psychologie gesproken: wedden dat nu elke deelnemer alle blogs gaat doornemen. Niemand die de schijn tegen wil hebben om niet geïnteresseerd te zijn in de ander. Kunnen we meteen ook zien of de MLE docenten dit ook doen. Genoeg voordelen dus. Ik verlaat mijn divergente gedachte weer en vlieg naar de dropbox om te gaan werken aan de afronding van de opdrachten van Adriaan. ik zie zijn formatieve feedback op mijn selfassessment en constateer dat er nog zeker werk aan de winkel is. Geen onhaalbare kaart, de komende avonden ga ik dit verder afronden om alles 'Mellemaproof' te maken. Eerlijk gezegd, zijn lessen en wijze woorden hebben mij regelmatig aan het denken gezet over van alles en nog wat. Een leerlijn die ik zeker als waardevol heb beschouwd. Voor wat betreft mijn onderzoek zoek ik nog naar een juiste aanpassing van mijn theoretisch kader.(Ook nog voor leerlijn 2) De stappen van systeemdenken zijn concreet uitgevoerd. De uitwerking vergt nog zeker heel veel tijd. Kijkend naar leerlijn 4 maakt mijn onderwijshart een sprongetje. Mijn voorliefde voor het divergente denken komt in deze leerlijn zeker aan zijn trekken! De prezi over mensen ontwikkelen, de dialogen, de webinar en de creatieve werkvormen zien er veelbelovend uit. Interessante kost dus en zeker aan mij besteed dit onderwerp. Nu is het echter weer tijd om evidence te gaan verzamelen voor al die prestatie indicatoren waaraan voldaan moet worden. Ik begin mijn zoektocht gewoon op de blogpagina van MLE. Want eerlijk is eerlijk, deze staat boordevol nuttige en praktische informatie, zowel in beeld als geluid. Je kunt terugzoeken tot het oneindige om zaken te achterhalen, verifiëren of zomaar te zoeken naar bruikbare informatie voor elke schoolleider in ontwikkeling. Hulde dus aan de maker van deze blogpagina. De bewijslast ligt zo voor het oprapen derhalve. De cirkel is weer rond en na een intensief inie minie rondje sluit ik tevreden weer genoemde blogpagina. Genoeg MLE voor vandaag. Er staan nog wat schoolse zaken te wachten om uit te werken. Het werk houdt niet op na schooltijd. Maar ach, het gegeven dat ik weer bovenaan de lijst van de studentenblogs sta op deze kleurrijke MLE blogpagina, maakt mijn dag weer goed. Voor hoe lang? Wie weet leest een collega schoolleider mijn blog binnenkort en zoekt hierna snel naar zijn of haar digitale pen om de competitie(blog)drift weer nieuw leven in te blazen!

Verbinding van kennisdialoog naar interventie!

Vanmiddag gelijk na leerlijn 3-8 met gezwinde spoed naar Marcoen gereden. De eerste interventie voor mijn onderzoek stond immers in de startblokken. De komende weken zullen er 6 stappen worden genomen samen met 4 MT leden en 1 collega die dit jaar ons team komt versterken. Even omschakelen dus, maar... De gehouden kennisdialoog stond al in het teken van hetzelfde onderwerp; systeemdenken. Mooi dus om deze verbinding van kennisdialoog naar interventie te maken op dezelfde dag! Het werd een bijzonder uurtje met veel ervaringen en belevingen van de deelnemers. Centraal stond het pedagogisch klimaat op Marcoen. Een geslaagde stap derhalve. Vrijdagmiddag wordt stap 2 gemaakt. Ik ben benieuwd! ;)

Kennisdialoog (2)

Kennisdialoog

Systeemdenken!

De kennisdialoog heeft het leerteam en de aanwezige collega's het nodige gebracht! In voorbereiding is er door het leerteam uitgebreid stilgestaan bij de factoren tijd, inhoud, kennis en verleiding om bewust stil te gaan staan bij genoemd onderwerp. (Zie titel) Met name de gekozen werkvormen spraken aan en door de afwisseling van activiteiten werd de alom geprezen vaart er in gehouden. Kritisch punt was wel de afstemming van de theorie met de praktijk. De gekozen theorie (artikelen) waren voor de collega's niet voorhanden geweest en dat bracht met zich mee dat menig deelnemer aan de kennisdialoog zich oprecht afvroeg of de opgedane kennis nu wel specifiek met het onderwerp systeemdenken van doen had. Daarnaast was de vraag of er sprake was van een dialoog of een dialoog waarbij het aspect discussiëren de overhand ging voeren. Al met al een leerzame activiteit voor de voorbereiders (lees leerteam) die via een eigen gecreëerde bijeenkomst, de e-mail en What's app de nodige voorbereidende contactmomenten onderhield. Het doel om in te laten zien dat systeemdenken een bepaalt aantal randvoorwaarden met zich meebrengt is zeker gelukt. Evenals het zoeken en vinden van een creatieve werkvorm om de theorie aan te bieden. Puntje van kritiek (terecht) blijft het feit dat diverse deelnemers onvoldoende zijn geïnformeerd over de theorie rondom dit concept. Neemt niet weg dat de ervaring om een dergelijke activiteit vorm te geven en uit te voeren een leerzaam moment is geworden voor het leerteam. Handen en voeten geven aan een kennisdialoog geeft vele nieuwe inzichten. Een mooi moment dus om dit zelf te ervaren! Hoe leg je bijvoorbeeld nog duidelijker de link van een stelling naar de theorie? Hoe interpreteer jezelf een stelling? Hoe absoluut is absoluut? De radartjes van het systeem draaien wel. Het gaat om de menselijke relaties ter verbetering die aan deze radartjes vast zitten. Al met al een rijke ervaring om weer eens over na te denken. Iets wat wij in het onderwijs ook graag doen! Denken met als doel om beter te worden in de dingen die we nu doen. Verbeter de wereld en begin bij jezelf! Iets om over na te denken.... (Al dan niet in een bepaald systeem)

Kennisdialoog in zijn puurste vorm! #overdenken#afwegen#interpreteren

Reflecteren

Druk, druk, druk! In welk opzicht dan? Voel ik druk? Heb ik het druk? Is er een drukte van jewelste om mij heen voelbaar? Heb ik een drukke agenda? Vragen die mij zomaar te binnen schieten als ik kijk naar de opdrachten van deze week voor MLE. "Alles zit tussen je oren en de werkelijkheid is niets anders dan een eigen gekleurde subjectieve waarneming!" Deze kreet hoor ik regelmatig en eerlijkheidshalve gezegd, bezig ik deze taal ook wel eens richting een collega die vermoeid aan mijn tafel schuift om te komen klagen (lees stoom af blazen) over het onderwerp 'Druk van de onderwijsketel'. We moeten allemaal al zo veel en de verwachtingen van alles en iedereen in onderwijsland is torenhoog. iets wat ze in den Haag zeker niet zullen ontkennen! :) Wanneer ervaar ik zelf eigenlijk druk? Terwijl ik deze vraag noteer voor mij zelf, denk ik terug aan de feedback van mijn theoretisch kader. Geen vragen stellen in een tekst, zeker geen retorische. Hou het zakelijk, zuiver en puur. vermeld altijd bronnen en voorkom plagiaat door zelf aan de haal te gaan met gevleugelde uitspraken van gerenommeerde wetenschappelijke auteurs. ik staar naar mijn pen (lees muis) en besef weer dat ik afdwaal. Hee, een leuke opdracht als huiswerk! Situationeel leiderschap en reflectie. iets waar ik als schoolleider helemaal geen moeite heb. De input die het mij oplevert, geeft in de regel hernieuwd inzicht of nog beter, energie! DE remedie om vermoeidheid tegen te gaan. De feedback van 2 collega's over de kwadranten zijn herkenbaar en geven aan dat ik nu toch heel bewust situationeel kan leidinggeven. Ik ben duidelijk op de goede weg en dat stemt mij zeker tot vreugd! Ik ben dus in beweging en ontwikkel mij in de richting die ik mij voor ogen heb. Een schooleider die bewust zijn (gedrags)kenmerken inzet op de juiste momenten. Persoonlijke groei kun je dit als zodanig definiëren. Compliment voor mij zelf. Hoe vaak doe je dat eigenlijk? Jezelf een compliment laten uitspreken? In ons calvinistische landje zijn wij dat niet gewend. Nuchter en zakelijk bekijken we elk detail, geven ons oordeel en zijn weer weg. In hoeverre mag je eigenlijk zeggen dat je jezelf stiekem eigenlijk best wel goed vindt? Of neigt dit naar een al teveel opvallend narcistisch trekje? Wanneer mag je jezelf excellerend noemen? Als je na bloed, zweet en veel tranen het felbegeerde papiertje in de wacht sleept? Of komen daar toch echt nog andere criteria de hoek omwaaien? Ik ben er nog niet helemaal uit maar merk wel dat ik door de feedback van mijn collega's energie krijg. (Zie dropbox leerlijn 3/situationeel leiderschap)En dan de volgende opdracht; Quick & Dirty. Bij het lezen van deze titel krijg ik toch hele andere beelden. Zal vast niet de bedoeling zijn geweest van Adriaan... (mag ik hopen)Zijn colleges (voor een zeer select gezelschap) zijn in ieder geval interessant en geven mij stof tot nadenken. Veel modellen en concepten passeren de revue, theorie te over om te bespreken. Het houdt niet op, echt niet. jammer voor de theoretici dat een dag maar 24 uur heeft! Te weinig tijd eigenlijk om alle theorie te kunnen verbinden, te verdiepen en zo zuiver mogelijk te maken. Convergent denken. Mijn onderwerp voor mijn interventie. Ook daar ben ik druk mee in de weer. Als divergente 'zwabberende' denker vind ik het dan ook een hele mooie uitdaging om samen met enkele collega's de uitdaging aan te gaan. Zoeken naar het systeem van ons denken om een diepere denklaag aan te boren. In de hoop een nieuw antwoord te kunnen vinden op een complex vraagstuk. De komende weken zal ik het als schoolleider gaan ontdekken. Data vinden voor mijn onderzoek en deze stapsgewijs fragmentarisch ontleden. Als een echte wetenschapper die maar 1 doel voor ogen heeft: antwoord krijgen op een onderzoeksvraag die de hele wereld zal veranderen. Nou ja, een heel klein microscopisch onderdeeltje van de wereld dan! Oh ja, ik dwaal weer af met mijn divergent denken; de opdracht Quick & Dirty inmiddels afgerond en opgeslagen in de bekende MLE dropbox. (leerlijn 3) Over druk gesproken, op naar de volgende sessie op school! Stuurgroep HGPD/HGW. Ook een interessant proces waar ik mijn drukke werkzaamheden graag aan koppel! Hoezo druk? Valt wel mee hoor, kwestie van plannen, prioriteren en vooral veel afschuiven... (sorry delegeren, Kwadrant S4)

Onderzoek en interventie (deel 2)

Doel: convergent denken bij de MT leden (inclusief mijzelf) stimuleren (vergroten) om de kern van schoolspecifieke problemen effectief te kunnen doorgronden. Probleemanalyse: Te veel gesignaleerde problemen keren na een bepaalde tijd terug. De kern van een probleem is nog niet helemaal gevonden waardoor de gekozen oplossing niet altijd effectief genoeg blijkt te zijn. Onderzoeksvraag: Kan het convergent denken op individueel niveau worden gestimuleerd door de grondbeginselen van het systeemdenken toe te passen? Deelvragen: Op welke wijze spelen karakters van betrokkenen een rol bij de beeldvorming van een probleem? Welke mentale modellen over de school zelf zijn bij betrokkenen aanwezig? In hoeverre beïnvloeden deze mentale modellen de beeldvorming van een gesignaleerd probleem? Kan het systeemdenken betrokkenen helpen om het denkproces rondom een gesteld probleem te verbreden? In hoeverre worden denkpatronen van elkaar gebruikt om een gesteld probleem op te lossen? Hoe gevoelig is men voor elkaars argumenten? Speelt het individueel denken in bedreigingen of in kansen een rol bij de beeldvorming van een probleem ? In hoeverre zijn betrokkenen bereid om het systeemdenken toe te passen? Doelgroep: leden van het MT (bouwcoördinatoren en IB’ers, 5 personen) Interventie: Week 1: 0 meting over persoonlijke ervaringen bij het zoeken naar oplossingen bij schoolspecifieke problemen. (Vragenlijst voor elk MT lid) Week 2: Keuze van een actueel (klein)probleem op schoolniveau* / introductie van het systeemdenken/convergent denken *Schoolleider geeft enkele opties Week 3: Koppelen van het probleem aan het systeemdenken / Analyseren van het probleem vervolgens Week 4: Zoeken naar oplossingen vanuit de grondbeginselen van het systeemdenken en elkaar informeren over persoonlijke ervaringen tot nu toe in het proces. Samen 1 oplossing kiezen voor het gestelde probleem Week 5: Oplossing schoolspecifiek probleem bespreken in het team. Vragen om reacties. Week 6: Afnemen van dezelfde vragenlijst bij elk teamlid als in week 1. Analyseren vragenlijsten en resultaten bespreken. Keuze wel/niet voor het systeemdenken gezamenlijk nemen door MT.

Convergent denken (echt mijn ding! #???)

Het maken van keuzes is voor mij niet altijd even makkelijk. Bij de opleiding hoor ik al diverse keren dat ik sterk ben in divergent denken. Vanuit een creatieve invalshoek een probleem te lijf gaan.’Out of the box denken’ is voor mij als schoolleider geen probleem. Dit simuleert mijn denken en geeft mij energie om met de gestelde problemen aan de slag te gaan. De andere kant van de medaille is dat ik meer moeite heb met convergent denken. Analytisch, rechtlijnig en ‘snel to the point’ naar iets toe werken, vind ik lastiger. Ik zoek liever de grenzen van de (denk)kaders op en waarom altijd maar de makkelijke manier kiezen als er weer een uitdaging om de hoek ligt? Dit belemmert nogal eens mijn effectieve denkpatronen en daar ben ik mij van bewust. Ook mijn schrijftaal verraadt dit. Ik schrijf beeldend, zie van alles en laat dit vloeiend uit mijn pen komen. Geen zuivere pure taal, analytisch, zakelijk en rechtlijnig. Ik hou van kleurrijk, creatief schrijven met veel kronkelige bijzinnen en (ver)gezochte bijvoegelijke naamwoorden. Vraag mij dan ook voortdurend dingen af en zet die ogenblikkelijk op papier. Makkelijk iets op papier kunnen zetten, spelen met woorden, vanuit een humoristische kwinkslag. Het leest voor menig persoon prettig. Als kind wilde ik altijd al journalist worden. Leek mij prachtig om op een creatieve wijze mensen te kunnen informeren. Uiteindelijk koos ik voor het onderwijs omdat ik voor de Academie voor Journalistiek (2 keer) ben uitgeloot. Niet op basis van talent maar gewoon op basis van aanmelding. Toch best vreemd als een kwaliteit niet in de afweging wordt meegenomen… De huidige PABO’s houden tegenwoordig assessments om de juiste personen te laten kwalificeren. Een terechte keuze. Nog steeds sta ik achter de keuze om als onderwijzer aan de slag te gaan. Dit heeft mij veel gebracht. En zie, na al die jaren nu als schoolleider, ervaar ik nog steeds de prachtige kanten van dit vak. Het vergroten van mijn convergent denken, en dat van mijn collega’s, kan inzicht geven in de kern van menig schoolspecifiek probleem. Dit verklaart ook mijn voorliefde voor ondernemend leiderschap en graag ‘in het diepe springen’ zonder meteen te weten wat de toekomst brengt hierbij. Avontuurlijk en altijd gaan voor de uitdagingen,kansen en mogelijkheden. Geen behoudendheid op menig vlak. Ook dat kent uiteraard zijn nadelen. Bij het zoeken naar de juiste onderzoeksvraag in het hele proces ben ik dit ook gaan ervaren. Ik denk nog erg groot en te pragmatisch. Zaken koppelen en effectief te lijf willen gaan. Ik merk nu ook dat ik veel kleiner moet denken. Bij mijn zoektocht naar de geschikte onderzoeksvraag ga ik nog veel te veel kanten op. Vindt voortdurend te veel dingen interessant die (toevallig) op mijn pad komen. Dit belemmert mijn uiteindelijke keuze dan ook. Ik wil dan ook mijn gestelde problematiek (in minder mate convergent kunnen denken) kopelen aan mijn onderzoeksvraag. Dit helpt mij weer om mijzelf hierin ook te ontwikkelen. Daarnaast kan ik, over pragmatisch gesproken,ook gewoon een collega raadplegen die veel beter in het convergent denken is. Kan ik ook weer verder met mijn creatieve gedachten… :) 

Denken doe je zo!

Divergent denken (creatief) Er is van divergent denken sprake wanneer het probleem verschillende oplossingen of antwoordmogelijkheden toelaat. Een probleem dat divergent denken vereist, is bijvoorbeeld het volgende: Geef zoveel gebruiksmogelijkheden van een baksteen, als je kunt. Je hebt acht minuten de tijd. Een huis bouwen, boekensteunen, een doel markeren bij het voetballen; er zijn talrijke antwoorden te verzinnen. De prestaties op het baksteen probleem zijn beter naarmate men een baksteen van meer kanten kan bekijken, in verschillende functionele verbanden kan plaatsen. De denker wordt uitgedaagd om de baksteen te herstructureren. Alleen in het baksteen probleem staat de herstructurering niet in het kader van het probleem, maar wordt de herstructurering als het ware systematisch nagestreefd. Convergent denken (analytisch) Het convergente denken vindt plaats wanneer er sprake is van problemen waarvoor slechts één oplossing de juiste of verreweg de beste is en deze oplossing wordt geheel door de in het probleem gegeven informatie bepaald. Bovendien is de in het probleem geboden informatie voldoende om tot de oplossing van het probleem te komen.Convergent denken is logisch en leidt tot unieke of weinig oplossingen die ten uitvoer kunnen worden gebracht.

Interventie en onderzoek

Mijn interventie zal met name gericht zijn op het verkrijgen van (nieuwe) inzichten om de compexiteit van onze schoolorganisatie beter te kunnen doorgronden. Op welke wijze beïnvloeden de verschillende onderdelen de school als systeem? Wat zijn de onderliggende vaste patronen en kunnen deze doorbroken worden? Het effect van onze oplossingen zijn vaak van korte duur. Hoe komt dit en begrijpen wij nu echt wat het probleem werkelijk is? De kern pakken door sytematisch te kijken naar de deelproblemen en hier samenhang in constateren. Interventie: Het systeemdenken introduceren in het MT (bouwcoördinatoren en IB'ers)en dit koppelen aan de hand van een actuele problematiek. Gedurende 6 weken zal het pedagogisch klimaat in de groepen en op schoolniveau onder de loep worden genomen. Veel collega's ervaren een toename van negatief gedrag bij de leerlingen. Ondanks diverse interventies blijft dit fenomeen terugkeren. Hoe kunnen wij deze negatieve spiraal op groeps- en schoolniveau ombuigen? Wat ik doe als schoolleider: Introduceren van het systeemdenken aan de MT leden middels studie en exploratie van verborgen structuren van onze schoolorganisatie. Hierna de gestelde problematiek in beeld brengen middels gesignaleerde voorbeelden uit de praktijk. Het stimuleren van wijsheid: 'thinking and acting wisely'. Asl schooleider wil ik toe naar: -van reageren naar cocreëren -van symptomen naar structuren -van korte naar lange termijn -van ik naar wij -van delen naar geheel -van kennis en weten naar leren en ontwikkelen Samen met het MT analyseren van de situatie (negatief pedagogisch klimaat) Het denken op managementniveau veranderen door 'broader, deeper, richer and more justifiable'te denken. De onderzijde van de ijsberg gaan ontdekken dus. Onderzoeksvraag: Op welke wijze helpt 'het systeemdenken' de school om het pedagogisch klimaat in de groepen positief te beïnvloeden? Subvragen: -Welke vaste patronen binnen het pedagogisch klimaat zijn herkenbaar? -Welke mentale modellen zijn bij het MT aanwezig? -Welke deelproblemen op sociaal/emotioneelgebied (pedagogisch klimaat) zijn herkenbaar? -Hoe is de samenhang hierbij opgebouwd? -In hoeverre staan de MT leden open om het systeemdenken een plek te geven binnen de organisatie? -Zijn de genoemde doelen van 'thinking and acting wisely'op korte termijn realiseerbaar? (6 weken) -Wat zijn de positieve invloeden van systeemdenken bij de individuele MT leden? -Welke struikelblokken/problemen worden bij dit proces ervaren? -In welke positieve/negatieve mate beïnvloeden individuele karaktereigenschappen van de zittende MT leden het proces van systeemdenken? Ik wil dit gaan onderzoeken met een vragenlijst vooraf (nulmeting) en afname van een diepte interview achteraf met elk individueel MT lid. Tussentijds volgen evaluaties om het proces in kaart te brengen. Opbouw systeemdenkweken: -week 1: introductie systeemdenken in het MT en zelf aan de slag gaan met gerichte opdrachten/ nulmeting uitvoeren/pedagogisch klimaat in kaart brengen/doelen van het stimuleren van wijsheid bespreken -week 2: kennis delen en ervaringen uitwisselen rondom systeemdenken/mentale modellen bespreken/zoeken naar samenhang van deelproblemen binnen het huidig pedagogisch klimaat /ijsberg van het pedagogisch klimaat in beeld brengen -week 3: individuele gesprekken voeren met MT leden over systeemdenken (tussentijdse evaluatie) -week 4: gezamenlijk de uitkomst van individuele gesprekken over systeemdenken bespreken en hier trends uit halen (inzicht verkrijgen) -week 5: Alle eerder uitgevoerde interventies om het pedagogisch klimaat te verbeteren onder de loep nemen en hier conclusies uit trekken/zoeken naar de kern van het probleem en dit in kaart brengen/nieuwe oplossingen -week 6: presentatie van nieuwe inzichten rondom pedagogisch klimaat aan het team (aanbevelingen en schoolafspraken maken)/diepte interviews met zittende MT leden afnemen/analyseren en conclusies trekken

Theorie of praktijk?

Theorie en praktijk. Ze zijn volgens de experts onlosmakelijk met elkaar verbonden. Nieuwe theorieën over het concept leren, organisatieverandering en de rol die de schooleider speelt bij dit alles, worden door de opleiding uitgestrooid over de studenten. ik dompel mij onder in het warme theoriebad en constateer dat er al veel onderzocht is. Toch blijf ik kritisch en pragmatisch en stel mij regelmatig de vraag waar ik dit allemaal voor nodig heb? Als praktizerend praktijker (kort gezegd doener) kom ik een veelvoud van dilemma's en vraagstukken tegen op mijn dagelijkse schoolleiderspad. Met mijn boerenverstand, mijn opgebouwde mensenkennis, mijn communicatieve vaardigheden en met mijn empathisch vermogen ga ik dit alles enthousiast te lijf. Oplossen, bemiddelen en zoeken naar mogelijkheden zijn een welkome aanvulling op al mijn taken als schoolleider. Peoplemanagement spreekt mij dan ook erg aan. De opleiding maakt mij bewuster in de dingen die ik doe. Alle dingen? Nee hoor. Nog steeds weeg ik zaken intuïtief af of neem beslissingen op basis van mijn jarenlange ervaring als schooleider. Nieuwe inzichten in literaire artikelen zijn een welkome aanvulling maar zijn zeker geen allesomvattende werkelijkheid voor mij geworden. Mijn kennis wordt vergroot maar dat wil nog niet zeggen dat de wereld in onderwijsland nu totaal anders is geworden. Ik zie de opleiding als een aanvulling op mijn inzichten als schoolleider. Niet als een echte onderzoeker, wel als een praktizerend schoolleider op zoek naar vraagstukken om het werken nog inizchtelijker te maken. Pragmatisch en zelfbewust. Wat zou het betekenen als de praktijk zich zou ontdoen van de theorie? Of anders gezegd hoe zou onze theoretische kennis eruit zien als er geen praktijk zou zijn? Hoe groot is de invloed op elkaar en wie bepaalt uiteindelijk welke theorie de beste is? De wetenschapper annex onderzoeker of de praktizerend schoolleider die in de complexiteit van spanningen, sociale context, structuur, aanwezige opvattingen en verwachtingen zich staande moet houden? Waar ligt de waarheid? Ergens in het midden wellicht? Concensus zoeken en vinden is nog steeds een dagelijks innerlijk conflict met onszelf en de buitenwereld. Kunnen wij al onze dromen realiseren of ontneemt de dagelijkse werkelijkheid deze persoonlijke idealen? Helpen de bouwstenen van Knoster mij hierbij? Het empatisch luisteren van Covey of de organisatorische visie van Weggeman? Wellicht wel, en dat is dan mooi meegenomen! Zou de wereld er anders hebben uitgezien zonder deze onderzoekers? Dat kun je je afvragen. Wat ik wel weet is dat je niet alleen de wereld, of geminimaliseerd, de eigen school verandert. Dit doe je samen en zolang je dit in gezamenlijkheid bewerkstelligt zul je altijd te maken krijgen met een grote diversiteit aan concepten, modellen en denkbeelden. Ieder vanuit een eigen interpretatie. Ik zet mijn gekleurde (zonne)bril op en kijk verwonderd naar de strakke blauwe lucht. Wat ik zie? Een theoretisch vastgestelde mooie zonnige dag (KNMI) met daarbij horend een behaaglijk warm gevoel bij mijzelf. Studeren in een zonovergoten tuin. Wat een bevoorecht mens ben ik toch! Ik dwaal nu teveel af en verman mijzelf om de opgegeven literatuur voor dag 3 van leerlijn 3 verder te ontmantelen. Het wordt haast een vanzelfsprekende vaardigheid voor mij. De verbinding is weer gemaakt; van de praktijk terug naar de theorie en weer andersom. Een cyclisch geheel zonder eind, maar wel één met mogelijkheden!

Drie perspectieven op organisatieverandering Boonstra 2004

Als ik kijk naar de afgelopen veranderingstrajecten op schoolniveau dan zijn deze (bijna) allemaal begonnen vanuit het planned change perspectief. Topdown steering vanuit de directie cq management (MT) om iets te gaan veranderen. Nagedacht over het te bereiken einddoel vanuit de bestaande expertise, mogelijkheden en (vaak) vanuit de geconstateerde probleemstelling. Wel is er op de werkvloer een tendens waarneembaar. Je merkt dat er bij de collega’s door allerlei nascholingstrajecten (opleidingen, cursussen en teamteaching) een bewustwording van de eigen mogelijkheden ontstaat. Zij geven input aan het groter geheel door uitbreiding van kennis & expertise. Het organizational development komt zodoende in beeld. Er is duidelijk sprake van bottum up input en bestaande veronderstellingen worden bijgesteld in het verandertraject. Toch blijft topdownsteering gewenst en noodzakelijk. In de organisatiestructuur blijft de hiarchische lijn noodzakelijk om het verandertraject aan te blijven wakkeren en om het probleem blijvend op te lossen. De leerkrachten kunnen wel steeds beter procesmatig hun kennis en vaardigheden toepassen wat de algemene aanpak ten goede komt. Voor de continous change is nog een lange weg te gaan en op dit moment zeker een brug te ver. Het steeds ‘blijvend vernieuwend’ bezig zijn vraagt veel van mensen. Daarnaast speelt de complexiteit van de organisatie en de daarbij behorende spanningen een grote rol. Los van het gegeven dat je in een team altijd te maken hebt met minder goed functionerende collega’s in relatie tot de excellerende leerkrachten. Routines en aannames spelen een belangrijke rol bij het aanschouwen van een situatie. Wel is het continu blijven leren van elkaar een ankerpunt in onze organisatie. De sociale context moet zo zijn ingericht dat het situationeel leren tot de mogelijkheden gaat behoren. Deze voorwaarde wordt door de aangeboden mogelijkheden om op team- en individueelniveau naschling aan te bieden steeds meer werkelijkheid. Mijn voorkeur gaat zeker naar de continuous change waarbij veel mogelijkheden aanwezig zijn om een school echt veranderingsgezind te laten worden. Ik ben echter van mening dat voor mijn school er regelmatig een switch gemaakt wordt tussen de drie perspectieven. Door de individuele opleidingen van collega’s, het bewust bezig zijn met teamteaching en de innerlijke drang van veel collega’s om te blijven leren wordt de continous change een beetje realiteit. Op dit moment zitten we tussen planned change en organizational development in. Regelmatig wordt er naar beide perpsectieven geswitcht. Kritische noot: Kijk ik naar continuous change dan ga ik toch over onze landsgrenzen heen en zie het Finse model als voorbeeld hiervan. De opleiding van het beroep leerkracht en het aanzien van deze beroepsgroep staat op een hoger niveau. De universitair geschoolde leerkrachten schrijven zelf hun curriculum en worden, zeker niet onbelangrijk, niet op de huid gezeten door de inspectie en de overheid. De Finse aanmeldingscriteria voor de opleiding tot leerkracht zijn streng en selectief. Hierdoor kunnen scholen m.b.v. deze hoogopgeleide beroepsgroep zich optimaal ontwikkelen met de expertise in eigen huis. Minder regel- en wetgeving geeft meer vrijheid om het proces van een continue verandering in leren te bewerkstelligen. Nu zijn scholen in Nederland gebonden aan heel veel regels en kijkt de overheid met een schuin oog, middels de onderwijsinspectie, argwanend toe naar onze veranderingen. Out of the box denken is nog steeds geen gemeengoed in onderwijsland. Het leerstofjaarklassensysteem hanteren we al sinds mensenheugenis. Tradities houden we in Nederland graag in ere. Het is dan ook de uitdaging voor mij als schoolleider om op een creatieve wijze de school te laten uitgroeien tot genoemde 3e perspectief van Boonstra. Realistisch? Voor mij nog steeds een vraag....

Reflectie Socratische benadering

Voor mij is de socratische benadering nieuw. Ik had er zijdelings wel eens van gehoord, iets over gelzen maar nog nooit zelf toegepast. De gehouden oefening op de 2e MLE dag van leerlijn 3 was dan ook een interessante opdracht. Na inbreng van eenieders casus werd er gekozen voor de casus van een huidig samenwerkingsconflict. Wat mij opviel was dat het lastig is om heel objectief een feit te benoemen. Vaak gaan feiten en gevoelens hand in hand. Dit geldt m.i. ook voor het stellen van verhelderingsvragen. Vaak zit er al een bepaald oordeel of advies in of ben je al in oplossende zin een vraag aan het bedenken. Het komen tot de essentie door alle gevoelens en interpretaties te parkeren is een lastige, maar geen onmogelijke opdracht. Gezien de gekozen casus geen makkelijke opdracht. Het stellen van juiste objectieve vragen is ook een vak op zich. Ik ben dan ook van mening dat je dit vaak moet oefenen om dit steeds beter onder de knie te krijgen. Het jezelf verplaatsen in de ander is een goede manier om eens naar jezelf te kijken. Wat zou ik doen in genoemde situatie? Waarom reageert niet iedereen op dezelfde wijze? Wat zegt dit dus over mij? Bij de casus zag ik ook duidelijk verschil in de wijze waarop een vrouw met deze situatie omgaat. Mannen en vrouwen reageren toch anders en dan spreek ik niet in termen van goed of fout. Nee, anders om tot een bepaald inzicht te komen. Het kweken van begrip is bij deze vorm een krachtig instrument. Het helpt je om beter te kunnen inzien waarom de ander zo reageert. Met het langzaam denken heb ik wel moeite. Mijn grondhouding is meer in de categorie ‘snel, zakelijk en oplossingsgericht’met een vleugje begrip en empathie. De juiste balans dus om de ander te helpen. Merk overigens wel bij mijzelf dat dit niet altijd de juiste aanpak moet zijn. Een stukje bewustwording dus wat bij mij langzaamaan gaat landen. Een goede dialoog is zeker verbindend en begrip kwekend. Wat de genoemde ‘ruimte’ is, weet ik niet zo goed. Het meedenken is een prettige manier om te doen. Het uitzetten van mijn ‘oplossingenknop' vind ik wel heel lastig. Daarnaast merkte ik na de socratische oefening dat je over de casus nog langer nadenkt. Het plaatst het probleem in een breder kader en daar kun je zelf ook iets van leren. Graag zie ik dan ook dat we in onze opleiding meer van dit soort oefeningen kunnen gaan uitvoeren. Het praktisch bezig zijn op deze manier geeft mij energie en smaakt zeker naar meer! Ik pleit er dan ook voor om dit soort momenten in de opleiding te gaan intensiveren. Om nog even op genoemde casus terug te komen: Er was geen passende oplossing voorhanden. Wel bood de casus stof tot nadenken met en napraten met hopelijk weer wat meer wijsheid en inzicht (diepgang) voor de inbrenger. Het gezamenlijk delen van een individueel probleem geeft alle betrokkenen stof tot nadenken. En dat is absoluut een meerwaarde!

The power of feedback (reflectie)

De oefening van het geven van feedback volgens de inzichten van Hattie & Timperley (2007) was er zeker één om in de categorie lastig te plaatsen. En dan met name, ik spreek uiteraard voor mijzelf, het gericht stellen van een vraag, vervolgens de categorie bepalen (task/process/self-regulation/self level) en tenslotte de wijze waarop dit gebeurt. (Feed back, feed forward en feed up) Het is met name belangrijk om de verschillende levels te bevragen. In onderwijsland zitten we met name op het task levelniveau. Het uiteindelijke produkt wordt de basis om formatieve of summatieve feedback op te krijgen. De papers in leerlijn 1 en 2 zijn hier voorbeelden van. Naar het proces, de zelfregulatie en de zelfevaluatie zijn ondergeschoven kindjes. Het zijn juist deze niveaus die tot meer inzichten leiden. De tijd was te kort om de hele sessie te voltooien. Wel werd duidelijk dat deze vorm van feedback geven er een is die herhaaldelijk geoefend moet worden, om dit beheersbaar te laten worden. Een eerste aanzet dus waarbij de gedachtengang/redenatie en de doelen van de trendanalyse van een collega de uitgangsbasis vormde. Met name de explicitering van de onderliggende concepten en waarden zijn moeilijk boven tafel te krijgen. Een lastig gegeven dus om op deze wijze feedback te geven. Daarnaast kun je je afvragen of je überhaupt zo feedback/feed up/feed forward kunt geven op een trendanalyse van een ander. De materie is immers, behalve voor de inbrenger, niet volledig voor eenieder overzichtelijk. Ik vind het dan ook lastig om feedback te geven zonder de organisatie zelf goed te kunnen doorgronden. Hiermee bedoel ik dat je eerst de school waarbinnen het proces van opzet en uitwerking van een trendanalyse goed moet kunnen doorgronden alvorens je gerichte feedback kunt geven. Het is m.i. ook een kwestie van veelvuldig oefenen om deze vorm van feedback adequaat te kunnen toepassen. Het blijft voor mij zo nog een theoretische benadering waarbij ik nog te weinig de skills bezit om deze vorm van feedback kan gebruiken binnen mijn eigen organisdatie. Daarvoor zijn mijn bedenkingen nog te groot. Voortschrijdend inzicht zal uitwijzen of dit in de nabije toekomst wel mogelijk gaat worden.

Hide and Seek!

Verstoppertje spelen. In mijn kinderjaren was dit, naast uiteraard het voetballen, een favoriete bezigheid om vooral buiten te doen. Jezelf onzichtbaar maken voor een ander en maar hopen dat je dan niet ontdekt werd! Ongemerkt jezelf naar de 'buutvrij' plek dirigeren en constateren dat je echt onzichtbaar bent geweest. Het ware overwinningsgevoel kwam dan in mij naar boven, wat ieder van ons wel herkent. Om dit te realiseren moest je dus als kind van te voren wel duidelijk weten waar je jezelf ging verstoppen en hoe je hierna ongemerkt naar de buutplek kon komen. Een link met de 7 eigenschappen van Effectief leiderschap door Covey is nu snel gemaakt: 'Begin with the end in mind'. Waar wil ik heen in mijn leven en heb ik nu als schoolleider een duidelijk beeld voor ogen wat mijn bestemming gaat worden? Het stipje op de horizon bewust neerzetten en nadenken wat dit voor mijzelf als schoolleider betekent, maar ook voor mijn collega's en de organisatie. Mijzelf verschuilen in een kliko (een schone gelukkig) levert even plezier op maar maakt snel plaats voor een ongemakkelijk keurslijf in een veel te donkere ruimte. Ik wil juist gezien worden en daarvoor moet ik in beweging komen. Proactief handelen dus en dat kan alleen maar als ik zelf hier iets mee ga doen. Mijn eigen leven geef ik (mede)zelf vorm en stap volgens Covey van afhankelijkheid naar onafhankelijkheid om vervolgens door te gaan naar wederzijdse afhankelijkheid. Als schoolleider dus continu blijven werken om het eind goed in gedachten te blijven houden. Daar worstel ik nogal eens mee. Het vizier scherp houden en het stipje aan de horizon blijven volgen. Eerst dus de overwinning op mijzelf realiseren alvorens die met de omgeving te gaan ondervinden op dit vlak. Een andere eigenschap door Covey gesteld vond ik voor mijzelf als schoolleider ook herkenbaar: 'Seek first to understand, then to be understood'. Begrijp ik nou werkelijk de ander om ons gezamenlijk probleem op te lossen? Laatst zei een collega tegen mij:"het is fijn dat je deur altijd openstaat en dat je spontaan tijd vrij maakt voor mij om naar mijn probleem te luisteren, alleen... ik kan niet altijd het hele verhaal vertellen omdat je vaak al zelf op het laatst met praktische oplossingen komt aandragen!" Nadat deze opmerking bij mij geland was (Roger, kopy that) kwam ik er achter dat ik inderdaad de neiging heb om snel zaken op te lossen zonder meteen het hele verhaal (klaarblijkelijk) eerst volledig te aanhoren. Stukje ongeduld misschien of denk ik dat ik de ander al goed begrijp? De opmerking zette mij aan het denken en daarom ook met mijzelf afgesproken om eerst goed de tijd te nemen om een voorgelegd probleem vanuit meerdere invalshoeken te benaderen. Je hebt tenslotte het meeste invloed op je eigen gedrag. Begrijp ik als schoolleider nu echt waar het over gaat wat de ander tegen mij zegt? Mooie bewustwording dus dankzij deze collega en de theorie van Covey! Ik tuur naar mijn beeldscherm en zie opeens een bijzondere formule: 'E = MC2' Energy = Mission x Character x Competence. Intuïtief pak ik een note paper en schrijf dit op om deze formule vervolgens links bovenaan mijn beeldscherm te plakken. Zie zo, een formule om dagelijks te bekijken. Wetenschappelijk is immers vastgesteld dat als je iets dagelijks visualiseert dit ook gaat beklijven op termijn. Mooi, deze wetenschap geeft mij als schoolleider genoeg reden om dagelijks echt zichtbaar te zijn. Het verstoppertje spelen (in een kliko) laat ik voor nu maar even aan mij voorbij gaan....:) #jeugdsentiment

Stemfie! :)

Dubbel feest!

Je hebt wel eens van die dagen dat alles mee zit! Dat je denkt van, 'Tsjonge dat is wel erg gaaf dat dit gelukt is!' Afgelopen week hebben we dan eindelijk groen licht gekregen van de gemeente Oosterhout! Groen licht waarvoor dan?, hoor ik menig MLE student nu denken. Een formatieve go niet van de opleiding, hoewel ook wel een beetje maar hierover later meer, maar van de (reeds ontbonden) gemeenteraad. Een dag voor de verkiezingen kregen wij te horen dat onze school een substantiële bijdrage krijgt van de gemeente om ons bouwplan te gaan realiseren. Het lange wachten ( 3 jaar) is eindelijk beloond! Het geld volgt de visie en niet andersom! (Dit zal MLE docent Wim Folker dan ook zeer verheugen, zoals uit mijn eerdere paper bleek!:) Niet alleen maar extra vierkante meters door wat extra leslokalen maar geld ook om onze doordachte visie van modern en eigentijds onderwijs vorm te geven middels 2 nieuw te realiseren leerpleinen voor de onderbouw en de bovenbouw. Gemeenschappelijke ruimtes om samen iets te vieren (we missen nu een aula) of in kleine groepjes aan de slag op een multifuctioneel leerplein. De inrichting, de indeling en de keuze voor de mogelijkheden om genoemde pleinen vorm te geven, gaat de komende periode gebeuren. Samen met het team aan de slag. Wat past bij onze visie en hoe gaan we dit zo optimaal mogelijk in elkaar laten passen? Een mooie uitdaging derhalve! De verwachting is dat we in augustus/september 2014 met de bouw kunnen starten. En nog meer goed nieuws te melden! Het bleef de laatste tijd oorverdovend stil rondom mijn ingeleverde digitale herkansing voor leerlijn 1. ("Houston, we have a problem!) Blijkbaar zweefde mijn paper ergens in de MLE dampkring tussen al dat ruimte-afval en het groot aantal concepten en satellieten. Gisteren is mijn paper veilig geland op MLE bodem (touch down) en bleek 'opleidingsproof' te zijn! ("Roger, kopy that!") Hoera, mijn eerste studiepunten zijn formeel binnen! Mijn tweede feestje van de week! :) En de derde dan? Die vierde ik samen met mijn MLE collega's Mike, Jolanda en Sebastiaan S. op donderdagochtend j.l. (Jolanda refereerde hier al aan in haar blog) Een feestje dus om deze collega's welkom te heten op Marcoen in Dorst en ook om de school van Sebastiaan officieel aan de binnenkant te mogen aanschouwen. Veel geleerd weer van elkaar en erg inspirerend! :) Een zee van onderwerpen passeerden de revue. Van coöperatief leren, naar divergent leren, terug naar de zeecontainers en de gemeenschappelijke visie van de leerpleinen. Het was de moeite waard in ieder geval. Binnenkort nemen we een kijkje in Etten-leur en Halsteren. Oh ja, ik heb ook nog een (stilzwijgende) afspraak staan met René om zijn school te gaan bezoeken in Tilburg! Druk maar erg leuk programma de komende tijd! Wat is schoolleider zijn toch een mooi vak! Iedere dag probeer ik er een feestje van te maken! :) (Alleen of met collega's) En als je een feestje viert moet er getrakteerd worden, toch? Morgen bij de volgende MLE sessie neem ik gebak mee voor bij de koffie. :) Samen vieren is leuker dan in je eentje! (Hoogland, 2014)

Denk groter!

Denken, dacht, gedacht. Mensen denken de hele dag. Dit doe ik ook als een goed schoolleider betaamd. Denken gaat vaak vanzelf. Een man denkt in oplossingen en een vrouw over 1000 en één dingen. Maar toch, de verbinding is snel gelegd. Zonder ons ontwikkeld denkvermogen zouden wij nu nog rondrennen in het oerbos, jagend achter een niet te versmaden everzwijntje aan. Sommige mensen denken 24 uur per dag, non stop. Er zit dan geen uitknopje wat dan ook wel eens heel lastig kan zijn. Gelukkig heb ik daar geen last van en heb dan ook regelmatig momenten zonder dat mijn brein actief allerlei overpeinzingen en gedachtespinsels smeedt. Mijn vrouw niet, die denkt altijd wel aan iets. Pfff, ben blij dat ik niet in haar (denk)schoenen sta, lijkt mij echt heel vermoeiend... Hoewel, dank zij het denkwerk van mijn vrouw wordt er niet vaak iets over het hoofd gezien. heeft dus ook zeker wel zijn voordeel. Dit denkverhaal is overigens geboren afgelopen dinsdag, tijdens de MLE intervisiesessies over onze verbeterplannen. Daar kwam naar voren dat ik groot dacht als schoolleider. Grote ambitieuze doelen waar ik naar verlang om mijn innerlijke ik tevreden te stellen. Dit heeft ook zeker zijn valkuil, dat weet ik ook wel. Hoe haalbaar worden dingen als je groot denkt? En hoe groot is groot eigenlijk wel niet? Mijn verbeterplan had ook een groot doel en dan wil ik als rasechte doener graag hier meteen allerlei acties aan koppelen. Lekker praktisch dus, maar is dit altijd wel de goede weg? Gaandeweg de intervisiesessie merkte ik dat het steeds kleiner denken over iets ook wel eens heel effectief kan zijn. "Maak het kleiner en plaats het in perspectief!" Woorden die ik als schoolleider regelmatig uit als ik in gesprek met collega's ben. Maar doe ik dit zelf wel altijd als ik mijn doelen stel? Euh, leuke gewetensvraag. Het antwoord laat zich raden. Denk klein, zeker bij emperisch onderzoek anders zie je door de bomen het spreekwoordelijke bos niet meer! Maar toch, iets knaagt er aan mij. Er zit een bepaalde tegenstrijdigheid in. Fontys profileert zichzelf door een pakkende slogan: "Denk GROTER". Een prachtig filmpje op youtube is er gemaakt om deze titel in beelden om te zetten. Groter denken is toch ook wel handig zoals Fontys dit beschrijft. Niet voor alles, dat besef ik mij terdege. Ik zoek de gulden middenweg en gebruik het groter denken op de juiste momenten. Dit moet ik zeker blijven doen, maar niet altijd. daar ben ik nu wel achter... Een mooi 'klein' doel heb ik mijzelf gesteld voor de komende periode! :)

IJsje

Die heb ik wel verdiend na een dagje hard werken bij MLE! :)

tip

Dag collega medestudenten, Na wat speurwerk voor een geschikt onderwerp voor mijn verbeterplan heb ik een interessant proefschrift uit 2007 gevonden: Effectieve Schoolverbetering, Een studie naar de empirische evidentie voor uitgangspunten van effectieve schoolverbetering (Universiteit Utrecht) Dit uitgebreide proefschrift bevat veel interessante literatuurverwijzingen en inhoudelijk gezien past deze input prima bij het op te stellen verbeterplan. Genoemd proefschrift staat in mijn dropbox in het mapje 'verbeterplan'. Wellicht kun je het ook gebruiken. Succes eenieder met het zoeken naar een geschikt onderwerp! Groeten, Roger

Kiezen: kop of munt?

Gedurende de ochtend ben ik bezig geweest om een actueel onderwerp voor mijn verbeterplan te bedenken. Wordt het: 'het verbeteren van de opbrengsten van spelling op school?' (munt) of kies ik toch voor: 'de aanpak voor verbetering van het pedagogisch klimaat op school?' (kop) Ik gooi het 1 Euromuntstuk omhoog en laat deze keurig weer op mijn handpalm landen. Kop! Dus het pedagogisch klimaat krijgt mijn volledige aandacht de komende periode! Enthousiast ga ik op zoek naar geschikte literatuur over dit onderwerp. Al snel ontdek ik dat er veel (lees een heleboel) over geschreven is. Blijkbaar is SEO (pedagogisch klimaat)erg in trek bij de heren en dames onderzoekers. Pfff, ik ontdek steeds meer literatuur maar kom er al snel achter dat er duidelijk keuzes gemaakt moeten worden. Want wat wil ik aan het pedagogisch klimaat koppelen? Onderzoek doen naar de bron van de toename van sociaal/emotionele gedragsproblemen van onze leerlingen? Of onderzoek doen naar het feit dat leerkrachten het steeds lastiger vinden om met de groei van gestelde gedragsproblematiek om te gaan? Mijn plan de campagne wordt eerst maar eens zelf nader onderzoek doen naar het eigen schoolplan en strategisch beleidsplan in relatie tot het gekozen onderwerp. Wie weet haal ik daar nog andere input vandaan. Een SWOT opstellen van de school en wellicht een netwerkanalyse maken van andere scholen binnen de stichting is ook een goede optie. Wellicht kunnen deze collega's mij ook verder helpen tenslotte. Zoek ik gedurende het opstellen van mijn redeneerlijn in wording naar geschikte literatuur of kies ik er voor om eerst alle literatuur te verzamelen en dan pas te gaan schrijven? Ik weet het nog niet. Ondertussen lees ik de blogs van mijn medestudenten en ontdek dat zij ook aan het worstelen zijn. Gelukkig, ik ben niet de enige die zich in de chaosfase begeeft! Overigens, deze maand komt er een medewerker van de Universiteit van Utrecht langs om in de bovenbouw vragenlijsten af te nemen voor het onderzoek 'verschillen in de klas'. Een mooie kans om haar ook eens om advies te vragen over mijn gekozen onderwerp. Wellicht heeft zij nog suggesties voor literatuur of tips die ik voor mijn redeneerlijn kan gebruiken. Ik ben dan ook benieuwd straks naar de uitkomsten van dit onderzoek. Wellicht kan ik hier dan als(MLE)schoolleider mijn voordeel mee doen. Ik kijk naar het 1 Euromuntstuk en besef goed dat deze uit de goocheldoos van de kinderen komt. Het is een munt met twee koppen, elk 1 aan iedere zijde. Geen munt te bekennen dus. Toeval bestaat niet, zeggen ze altijd. Bovendien, dit is toch echt een sterk staaltje van sturing (richting) geven aan mijn eigen verbeterplan! Dat zal elk onderzoek dan ook uitwijzen.... Je moet toch iets te kiezen blijven hebben, niet waar? En als je kiest of moet kiezen, maak dan de juiste keuze. Het leven is immers een vat vol keuzes, 24 uur per dag! Of je hoeft helemaal niet te kiezen omdat je al heel goed weet in welke richting je wilt gaan. Mooie filosofische woorden om deze blog mee af te sluiten! :)

Hallo (MLE) wereld!

Afgelopen zondag mijn paper definitief afgerond. Het (struis)ei is gelegd! Het was dan ook een hele bevalling, en dat voor een man! De opgestelde redeneerlijn in de prullenbak gekieperd. Niet tevreden met het resultaat. Teveel in de materie van de bouwstenen van het model van Knoster lopen denken. Daaruit voortvloeiende definities te uitgebreid verzameld en veel te weinig onderbouwing van de literatuur. Vallen en opstaan dus. Maar... Op eigen kracht omhoog gekrabbeld en gezocht, gevonden en uitgewerkt op papier. De feedback van René en mijn leidinggevende gebruikt en voila! De paper staat. Nu nog afwachten of het aan alle standaarden voldoet en plagiaatvrij de finish weet te halen... Wel spannend hoor om via Ephorus mijn levenswerk definitief de digitale onderzoekswereld in te zenden! Hoe echt is echt eigenlijk? En welke persoonlijke mening wordt niet meteen gelinkt aan bestaande literatuur? Plagiaat is immers dodelijk in de onderzoekswereld. En wat doen de medewerkers van Ephorus eigenlijk met al dit ingeleverde leesvoer? Met een pilsje in de hand en wat borrelnootjes op tafel de papers bespreken? Hoe lollig kan de inhoud zijn? Merk dat mijn fantasie een loopje gaat nemen nu met mij..... De definitieve versie van de paper is in te zien in de dropbox. (mapje paper) Donderdag aanstaande komt de inspectie op bezoek, dus veel bezig geweest met voorbereiden en evidence verzamelen in alles hoe wij hier dagelijks ons onderwijs gestalte geven hier op Marcoen. Trots mogen zijn op bereikte resultaten is hier zeker eeen onderdeel van! Na het bezoek ga ik mij verdiepen in leerlijn 2. Nu nog even wat anders aan mijn hoofd. Ook dit bezoek kan ik natuurlijk koppelen aan de opleiding! Genoeg kansen en uitdagingen dus deze week! :)